Obciążenie fizyczne - praktyczne zastosowanie różnych metod oceny

Miernikiem ciężkości pracy jest wydatek energetyczny, niezbędny element oceny obciążenia fizycznego. Obciążenie fizyczne jest relacją pomiędzy wymaganiami, jakie stawia praca ze względu na wysiłek fizyczny a możliwościami organizmu. Charakteryzując te wymagania trzeba określić elementy układu ruchu zaangażowane w wysiłek (kończyny lub całe ciało), ustalić udział wysiłku dynamicznego i statycznego oraz określić ich intensywność, sumaryczną wielkość wydatku energetycznego, częstotliwość ruchów, a także czas, przez jaki wykonywany jest wysiłek fizyczny. Konieczność odrębnej oceny wysiłku dynamicznego i statycznego wynika stąd, że koszt fizjologiczny ich wykonywania różni się znacznie, ponadto skutki obu tych obciążeń są odmienne. Wskaźnikiem intensywności wysiłku dynamicznego, angażującego duże grupy mięśniowe jest wydatek energetyczny. Nawet duży wysiłek małych grup mięśniowych powoduje względnie niewielki wzrost wydatku energetycznego, może być jednak bardzo uciążliwy (powodujący zmęczenie). Wysiłek statyczny ocenia się pośrednio poprzez charakterystykę pozycji ciała, w jakiej wykonywana jest praca oraz poprzez określenie wielkości przemieszczanych ciężarów w stosunku do możliwości osób wykonujących pracę.