Choroba poresuscytacyjna

Mamy nadzieję, że pierwsza w Polsce i na świecie monografia dotycząca zespołu poresuscytacyjnego przełamie stereotypowe myślenie, uznające powrót funkcji serca i oddychania spontanicznego, nawet przy zachowanej pełnej czynności centralnego układu nerwowego, za dowód na ustąpienie wszelkich następstw i konsekwencji zatrzymania krążenia.
Sądzimy, że nasza niedoskonała praca powinna stać się nie tylko punktem wyjścia do dyskusji na temat skutków choroby poresuscytacyjnej, ale również inspirować podejmowanie badań klinicznych i sprzyjać wyznaczaniu dalszych kierunków naukowych w tym obszarze.
Świadomość przedstawionych faktów i relacji może również ułatwiać bardziej skuteczne postępowanie z pacjentami, których udało się zawrócić z drogi prowadzącej do unicestwienia, na ostatnim już etapie przed nieodwracalnością.
Andrzej Kubler